De Vlaamse Heuvels
De Vlaamse Heuvels is een heuvelgebied in de Westhoek, over de grens van de Belgische provincie West-Vlaanderen en het Franse Noorderdepartement zet het heuvelgebied zich verder. De Vlaamse Heuvels zijn getuigenheuvel of Diestiaanheuvel. Dit is in Vlaanderen de benaming voor een heuvel met een bepaalde geologische oorsprong. De zandlaag in de heuvel is daarbij een aanduiding ('getuige') voor welke zandafzetting er ooit over het hele landschap lag.
Historisch
De Vlaamse Heuvels hebben vaak beboste heuvelruggen, omgeven door open landbouwgebied. De Recoletteberg is dan weer eerder geslotener van karakter. Rondom Casselberg zijn er de romeinse wegen. De Vlaamse Heuvels werden in oorlogstijd strategische posities.
Visueel
Je ziet een open gebied rondom de heuvels, dicht beboste gebieden op de heuvels en vele weidse en panoramische zichten. De Heuvels zijn belemmeringen van het zicht in de wijdere context.
Ruimte en structuur
Beekvalleien, vaak omgeven door een groene zone, geven de structuur van de regio weer. Romeinse wegen vertrekkend vanuit Cassel als duidelijk lineaire bakens in het landschap. De bosstructuren bovenop de heuvels zijn ook structuur bepalend.
Geologie
Tertiair
Diestiaan
Fysisch
Getuigenheuvels, met bossen op de top. Tijdens het Mioceen steeg de heuvelkam van Artesië en kwam vooral het zuidwesten van Vlaanderen boven de zeespiegel te liggen.
Bodem
In de Vlaamse Heuvels heb je kleigronden in de valleien en zandige leemgronden op de flanken van de heuvels. Aangenomen wordt dat sommige zandlagen meer weerstand boden tegen landerosie, omdat ze permeabeler (meer doordringbaar) waren waardoor regenwater minder afstroomde maar eerder in de ondergrond drong. Tevens zijn zones in die zandlagen aaneengeklit door limoniet. Zo ontstonden ijzerzandsteenzones, die meer weerstand boden aan erosie dan het niet-aaneengeklitte zand. Afhankelijk van de plaats, bevindt er zich een andere zandlaag in de top van de heuvels.
