Forêt de Nieppes
Het Niepebos (Frans: Forêt de Nieppe) is een bosgebied dat zich bevindt in het Franse Noorderdepartement, gelegen tussen Hazebroek en Saint-Venant. Het Niepebos is een domeinbos van 2602 ha, gelegen in de laagvlakte van de Leie, met een hoogte die varieert tussen 15 en 19 meter. Door de lemige bodem bleef het tot in de jaren '70 van de 20e eeuw erg vochtig, er waren zelfs waterlopen waarlangs het hout kon worden afgevoerd. De naam van het bos zou afkomstig zijn van de boomsoort iep.
Historisch
Het is een zeer oud bos, waar weliswaar vele eeuwen hout werd geoogst en gejaagd. Reeds Keizer Karel V heeft zich in 1519 met het beheer van het bos bezig gehouden, en ook daarna hebben de autoriteiten zich ermee bemoeid.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog, tijdens de Vierde Slag om Ieper (1918) werd het bos verdedigd door Australische troepen om te verhinderen dat de Duitsers via dit bos Hazebroek zouden innemen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er in het bos door de Duitsers bunkers gebouwd, onder meer om V2's klaar te maken voor lancering. De oorlogen lieten ook bomkraters achter, die later in poelen zijn veranderd.
Visueel
Dit is een groot boscomplex waar een kaalkapbeheer wordt gedaan. Het bos heeft een fijnmazig symmetrische padenstructuur. In het noorden van het bos stroom de Canal de la Nieppe. In dit gebied zijn ook veel watergrachten aanwezig die zorgen voor de afwatering van het nat gebied. Door het vele water zijn er in het voorjaar en de zomer zeer veel muggen en insecten aanwezig.
Ruimte en structuur
De bosdreven en de enclave in het midden van het bos structureren de omgeving. Fijnmazig padenstructuur verdelen het bos. Watergrachten zorgen voor de afwatering van het natte gebied.
Geologie
Eoceen
Ontstaan uit tektonische bewegingen vanaf het midden Pleistoceen. De oppervlakkige micro formaties zijn gevormd door de opeenvolging van glacialen.
Fysisch
Forêt de Nieppes is geheel gelegen in de Leie vlakte, daar is het reliëf bijzonder vlak, met een hoogte variërend van slechts 15 tot 19 meter boven zeeniveau. Er zijn bijzonder veel granaatkraters als gevolg van de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Bodem
Dankzij een ondoordringbare kleibasis bleef dit massief tot in de jaren 70 een bijzonder vochtig bos (wetland), ondanks een zeer oude drainage, verzekerd door een netwerk kleine sloten gedraineerd door grote sloten die plaatselijk Verquigneul wordt genoemd ( zwarte Verquigneul in Berquin-hout. De poelen zijn een biotoop voor amfibieën, waarvan een achttal soorten voorkomen en er zijn twee soorten reptielen te vinden: hazelworm en levendbarende hagedis. Ook werden 23 soorten libellen waargenomen. Van de planten worden watertorkruid en waterviolier aangetroffen.
Het gebied is in percelen ingedeeld en het beheer is vooral gericht op de bevoordeling van inlandse eik, lijsterbes en vogelkers.